قبل از تزریق، بیمار باید دست‌های خود را بشوید، نوع انسولین و دوز تزریق را بررسی کند، هوای سرنگ را تخلیه کند، قسمت‌هایی را که چربی زیر پوست بیشتری دارند، مانند کناره‌های شکم، قسمت بالای سرنگ انتخاب کند. بیرونی ران و غیره پوست را با گلوله های پنبه ای الکلی ضدعفونی کنید و منتظر الکل باشید پس از خشک شدن از انگشت شست، اشاره و انگشت میانی خود برای فشار دادن پوست تزریق شده استفاده کنید، سوزن 4 میلی متری را به صورت عمودی وارد کنید و سوزن 6 میلی متری را در محل تزریق کنید. با زاویه 45 درجه، مایع را فشار دهید، چند ثانیه بمانید، سوزن را به آرامی بیرون بیاورید و با پنبه آن را فشار دهید. نیازی به ماساژ محل تزریق نیست. لازم به ذکر است که محل تزریق در هنگام تزریق انسولین باید به طور مکرر چرخانده شود و نقاط تزریق بیش از 1 سانتی متر از هم فاصله داشته باشند. از تزریق مکرر در همان محل خودداری کنید، در غیر این صورت به راحتی منجر به آتروفی یا هیپرپلازی موضعی چربی زیر جلدی می شود که بر جذب انسولین تأثیر می گذارد. علاوه بر این، از مالیدن نوک سوزن با معرف های الکلی خودداری کنید. الکل پوشش روی نوک سوزن را از بین می برد، هسته سوزن را خشن می کند و درد را در حین تزریق افزایش می دهد.
برای انسولین استفاده نشده که باز شده است، می توان آن را در دمای اتاق و در جای خشک و خنک زیر 25 درجه سانتیگراد، دور از نور و گرما نگهداری کرد. به طور معمول، عمر مفید انسولین ذخیره شده در دمای اتاق پس از باز کردن نمی تواند بیش از 4 هفته باشد. اگر انسولین باز نشده است که برای مدت کوتاهی استفاده نمی شود، توصیه می شود آن را در قسمت یخچال با دمای 2 تا 8 درجه سانتیگراد نگهداری کنید نه در قسمت فریزر. آن را در یخچال نزدیک دیواره یخچال قرار ندهید، در غیر این صورت ممکن است به دلیل یخ زدن باعث آسیب به انسولین شود. همچنین آن را در کنار درب یخچال قرار ندهید. باز و بسته شدن مکرر درب یخچال می تواند باعث نوسانات مکرر انسولین شود که بر قدرت انسولین تأثیر می گذارد و اثر هیپوگلیسمی را کاهش می دهد. .